Aksamitka

Na początku października kwitły jeszcze w moim ogrodzie aksamitki. Potrzebowałam surowca na pokaz farbowania, a że wcześniej nimi nie barwiłam, skusiło mnie, żeby spróbować. Pokaz odbył się w ramach warsztatów tkackich, organizowanych przez panią Magdę Sielicką z Historyczno - Edukacyjnej Pracowni Tkackiej w Hrubieszowie¹. O warsztatach jeszcze napiszę, ale dziś chciałam o aksamitkach :) Chociaż na reko-pokazy starożytne i średniowieczne się za bardzo nie nadają, to na warsztaty tkactwa ludowego – owszem.

Aksamitka rozpierzchła (Tagetes patula) bywa często spotykanym w ogrodach przedstawicielem rodziny astrowatych. Jest rośliną jednoroczną pochodzącą z Ameryki Południowej. Do Europy nasiona aksamitek zostały sprowadzone w XVI w.² Kwiatki te zyskały dużą popularność, ze względu na ich niewątpliwy urok oraz niewielkie wymagania co do uprawy. Sadzone są także w ogródkach warzywnych, ponieważ mają ponoć odstraszać szkodniki³. Znajdują również zastosowanie jako przyprawa, a nawet jako dodatek do paszy dla kur – poprawiają wybarwienie żółtek jaj⁴. I tutaj przechodzimy do kolorów! :D

Jak podaje książka „Home Dyeing with Natural Dyes” aksamitki barwią włókna naturalne dość trwale⁵. Spodziewałam się z nich uzyskać kolor żółciutki i doznałam przemiłego zaskoczenia, gdy zobaczyłam rezultat – raczej zieloniutki :)

Zaprawiałam i barwiłam w jednej kąpieli. Użyłam 878 g świeżych kwiatków i 5 g ałunu na 47 g nieuprzędzonej wełny czarnogłówki.

Uprzędłam po farbowaniu na wrzecionie ruskim.

¹ http://www.tkackapracowniahrubieszow.pl/

² https://dengarden.com/gardening/French-Marigolds-Arent-French

³ http://poradnikogrodniczy.pl/aksamitki-uprawa-i-odmiany.php

⁴ https://en.wikipedia.org/wiki/Tagetes_patula

⁵ M.S. Furry, B.M. Viemont, Home Dyeing with Natural Dyes, U.S. Dept of Agriculture, 1935, str. 26.